İkindi Işığı’ndaki şiirlerinde şair, daha çok aşk, hüzün ve yalnızlık
temalarını ön plana çıkarıyor. Türkçe’yi bir şiir dili
olarak ortaya koyuyor. Kurumakta olan dostluk, sevgi ve
hüzün gibi insan duyarlıklarını bilinçli bir biçimde
işliyor. Birbirinden farklı özgün imge düzeniyle Türkçe’yi
çoğaltmak ve zenginleştirmek onun en büyük hedefi gibi
görünüyor. Kitabın baş tacı; tükenmeyen Türkçe sevgisidir.
“Şairin Sevdası”ndaki şu mısralar bunun delilidir: