Elazik şeherindeki qurulmuş olunan Manas
Yayınçılıqın devetiyle Mayıs evvellerinde Türkiyeye
getmişdim. Elazike uçmazdan evvel bir gün İsanbulda qaldım.
Xoş bir tesadüf ele getirdi ki, hemin gün İstanbulda dünyaca
meşhur qırğız yazıçısıÇingiz Aytmatova Türk
diline xidmet mükâfatı verildi. Melum olduğu kimi, Anadolu
hökmdarlarından biri – Qaramanoğlu Mehmet Bey 1277-ci il
Mayısın 13 de tarixi bir ferman vermişdir. Fermanda deyilir:
“ Bu günden sonra heç kemse sarayda, divanda, meclislerde ve
seyranda Türk dilinden başqa dil qullanmayacaqdır (başqa
dilden istifade etmeyecekdir)” .
Son bir neçe il Qaraman valiliyinin
teşebbüsüyle her mayıs ayında Türk dili bayramları keçirilir
ve ” Türk diline hizmet ödülleri “ (Türk diline xidmet
mükâfatları) verilir. Bu il hemin mükâfatı alanlar sırasında
Çingiz Aytmatov da vardı. Dolmabağça sarayında keçirilen
tenteneli meresime Qaraman valisi, İstanbul belediye başqanı,
milletvekilleri, nazirler, çox sayıda mediya nümayendeleri
qatılmışdı. Çingiz beyin devetiyle mende toplantıda iştiraq
etdim. Mükâfat teqdim olunandan sonra Ç. Aytmatov çıxış
ederek Türk Dünyası klasiklerinin seçmelerinden ibaret bir
kitabın neşr olunmasını ve bütün Türk Cümhuriyyetlerinde
tedris programlarını salınmasını teklif etdi.
Çingiz beyle söhbet zamanı yeni bir roman
yazdığını ve bu romanın Moskovada “ Drujba narodov “
jurnalının yedinci nömresinde derc olunacağını dedi.
Mayın 4-de hava limanında yene de
görüşüb ayrıldıq. O,öz ölkesinin sefiri olduğu Belçika
paytaxtına, men Ankaraya, orodan da
Elazike uçdum.
Elazik vilayeti Doğu Anadoluda yerleşir,
Diyarbekir ve Malatya vilayetleriyle hemserheddir.
Vilayetin paytaxtı Elazik 500 min ehalisi olan, seligeli ve
yaşıllıqlara qerq olmuş gözel bir şeherdir. Son iller yalnız
bu bölgede deyil, bütün Türkiyede medeni heyatının
çoşqunluğuyla ad çıxarmış bir kültür merkezidir. Şeher
ziyaların medeniyet sahesinde bütün teşebbüslerine vali ve
belediye başçısı destek verir, her cür yardım gösterirler.
Elazikde tanış olduğum bu genc memurlar medeniyetin önemini
yeterince derk eden aydınlardır.
Elazikden Ehmed Qabaqlı kimi böyük
alim, Behaeddin Qaraqoç, Niyazi Yıldırım Gençosmanoğlu
kimi ünlü şairler çıxmışdır. Çox iller önce bizim “ Dede
Qorqud “ filmimiz Türkiye televizlarıyla gösterilen zaman
Ehmed Qabaqlının da, Niyazi Yıldırım Gençosmanoğlunun da
gezetelerde bu film haqqında xoş teessürat yazmalarını
minetdarlıq hissiyle xatırlayıram. Elaziki Azerbaycanla
bağlayan çox cehetler var. Görüşdüyüm aydınların hamısı
xüsusi vurğulayırdı ki, bu tereflerde sade xalqın danışdığı
dil Azeri Türkçesine çox yaxındır, el meselleri, efsaneler,
şeir örnekleri, edet-enenelerimiz de eynidir. Başqa bir
cehet de Elaziki bize yaxınlaşdırır. Unudulmaz şairimiz
Almas İldırım uzun iller bu şeher yaşamış ve çalışmış,
idi de unudulmamış, xatiresi bu günecen eziz tutulur.
Elazikli araştırmacı Enver Aras Almas İldırımın bütün
şeirlerini, o cümleden bizde melum olmayan ve Türkiyede de
hele çarp olunmamış şeirlerini toplamış ve kitab halında
çarp etmeye çalışır. Elaziki bize doğmalaşdıran bir cehet de
odur ki, şeherden otuz kilometr aralı gözel bil göl var ve
bu göl Xezer gölü, onun etrafında insan siluetini
andıran dağ Xezer baba adlanır. Meni öz avtomobililye
Xezer gölüne aparan deyerli âlim professor Ehmed Buranın
reyince bu adları vaxtiyle bizim Xezer denizi sahillerinden
köçüb bura gelen adamlar verib. Xezer gölü haradasa bizim
Ceyranbatanı xatırladır, amma sahilleri daha abadır, çoxlu
oteller, moteller, müxtelif qurumların, o sıradan Firat
Universitetinin dincerlik tesisetları, restoranlar, kafeler,
idman meydançıları, üzme hovuzları var.
Böyük Xezerle kiçik Xezerin elaqesine bizim
günlerde yeni mena vermek, canlandırmaq ve yaşatmaq üçün her
il “ Xezer şeir axşamları “ keçirilir. İndiyecen on
ikisi keçirilmiş bu şeir axşamlarında Azerbaycannın da bir
çox şairleri iştirak etmişler ve onların adları, şeirleri
buradakı şeirseverlerin xatiresinde hele de yaşayır,
söhbetlerimizde tez-tez onları xatırlayırdılar. Qeyd edim
ki, bele “ Xezer şeir axşamları” ından biri de 2003-cü ilde
aralıq (dekabr) ayında Bakıda keçirilmişdi. Bu görüşlerin
metnleri ayrıca kitab şeklinde neşr edilmiş ve böyük
şairimiz Bextiyar Vahapzadeye hesr olunmuşdur. Kitaba
Bextiyar Vahapzade haqqında geniş meqale, onun bir neçe
şeiri, ona “Türk dünylasına hizmet ödülü “ verilmesi
haqqında melumat derc olunmuşdur. Kitabda habele şeir
axşamlarında iştirak eden Türkiye şairlerinden Bekir Sidqi
Erdoğanın, Yehya Akenginin, Yavuz Bülend Bakilerin, Ali
Akbaşın, İsa Qocaqaplanın, Kiprısdan Harid Fedainin,
Azerbaycan şair ve araşdırıcılarından Qabilin, Fikret
Qocanın, Abbas Abdulla Hacaloğlunun, Zelimxan Yaxanlının,
Çingiz Alioğlunun, Nurengiz Günün, Elçin İskenderzadenin,
Selim Babuloğlunun, Ekber Qoşalının, Tamilla Abbasbeylinin,
Esed Cahangirin çıxışları, Bakıya aid çoxlu-çoxlu fotolar
verilmişdir. Bakı dövlet Universitetinde görüşü açarken
menim söylediyim sözler de kitabda yer almışdır: “ Xezer
şeir axşamları” yazarları, şairleri ve qelem ustalarını bir
araya toplayaraq Azerbaycana, Bakı Dövlet Universitetine
getirdi. Çünki Azerbaycan iller, esrler boyu Türkiye ile
Türkiye Türkleri ile Türkiye Türkçülüyüyle, Türkiye şairleri
ve bütün Türk dünyası ile yaxın olmuşdur. Türkiyeden gelen
qiymetli qardaşlarım, 11-cisi Bakıda düzenlenen “Xezer şeir
axşamları” ında sizleri müsafir etmek bizim üçün böyük bir
memnuniyyetdir. Eskiden aramızda eyni dil vardı. Bu gün bele
deyil. Yeqin bunu da burada inkâr etmek olmaz. Amma XVI esre
qeder dilimiz bir dildi ve arada heç bir ferq yoxdu. Mene
ele gelir ki, gelecekde yazılacaq Türk edebiyyatı tarixi
bütün bu şairleri bir araya getiren, bir arada tehlil eden,
bir arada araşdıran bir şekilde yazılacaqdır. Önümüzdeki
illerde Türk diliyle ilgili yapılacaq çalışmalar, xidmetler
ve ortaya qoyulacaq eserler heç şübhesiz, artaraq davam
edecekdir. Bu ümidle sizleri sayğı ve sevgiyle
salamlayıram”.
Bakı görüşlerinin teesüratını qeleme alan
meşhur şair Yavuz Bülent Bakiler “Tercüman qazetinde
(13 aprel 2004) derc etdirdiyi yazıda ( bu yazı da hemin
kitabda yer alıb) qaldırılan meselelere cavab olaraq qeyd
edir: “ Bugünkü çağdaş Azerbeycan edebiyatının en deyerli
yazarlarından olan Anan mene çox önemli, menalı bir sboru
sordu? “ Biz – dedi, dünkü Sovet rejiminde bir sıra
yanlışlıqlar yapmaq mecburiyetinde qaldıq. Çünki bağımsız
(müsteqil) deyildik. Siz neden dilde böyük yanlışlıqlar
yapırsınız? Sizi kim zorlayır? Neden Türkçeni hem bizimlen
ortaq bir dil olmaqdan çıxarırsınız, hem de Türkiye
edebiyatını kasıblaştırırsınız? Dilde zaruriyet ve
mecburiyet olmadan kelimeler deyişdirilmez. Meselen,
millet, hürriyyet, heyat, şert, ehtiyac, şeref, imkân,
hekaye, ağıl, şeher, edebiyyat, hakimiyyet, can kimi
kelemelerimiz hem Türkiye Türkçesinde, hem de Azerbaycan
Türkçesinde tamamen ortaq kemelerdi. İndi siz bu
kelemelerden neçin vaz keçdiz? Neden millet yerine ulus,
hürriyyet yerine özgürlük, heyat yerine yaşam, şeref yerine
onur deyirsiniz?”
Men bu sorunun cevabını Dövlet
Universitetinin öyretim üyleri ( Sayın Bülent bey de
“teshil” yerine neden “öyretim” , “ Üzvler” yerine “üyeler”
kelmelerini işledir? Bu da menim yeni bir sorum ) önünde
verdim, indi isteyirim ki, Anarın sorusuna bütün “Tercüman”
oxucuları da, milletimiz de cavab vermeye çalışsın. Neden
terk ediyoruz, neden min illik kelemelerimizi terk ediyoruz?
Neden Türk cümhuriyyetleri ile aramızdakı ortaq dili
pozuyoruq? Bizi kim zorlayır acaba? Bu sorunu men de size
soruyorum?”.
Elazikin menimçün bir başqa önemi de vardı.
Sovet rejiminin teqiblerinden qurtulmaq üçüh 1929-cu ilde
Türkiyeye mühaciret etmiş dayım Kamil Refibeyli
(burada Arra soyadını qebul etmişdir) uzun iller
Elazikde hekim kimi çalışmışdır. Elazik Belediye başganı
Süleyman Selmanığlu ve Firat Universitetinin rektoru,
peşesi etibarile hekim olanprofessor Mehmet Hemdi
Muzla görüşlerimiz zamanı her ikisi genc olsa da,
Kamil Aran’ın adını eşitdiklerini ve hetta her ikisinin
hekim olan ataları onunla uzun iller dostluq etdiyini
söylediler. Dayımın bu uzaq şeherde xatiresinin hörmetle yad
edilmesi meni sevindirdi.
Manas yayınçılıqın tedbirini, deyerli
medeyyet fedaisi Şener Bulut (onun xanımı da
Universitet kitapxanasının müdiridir) ve nüfuzlu qezeteçi
Bedreddin Keleştimur teşkil etmişdiler. Tedbire
Ankaradan, Türkiye Kültür bakanı müsteşarı Mustafa İsen
(müsteşar – bakanın müşaviri, bizim anlamda müavini sayılır,
nazirlikde böyük selahiyetlere malik ikinci şexsdir), eski
şair dostum Ali Akbaş (“Sayların sergüzeşti” hekayemi
Türkiye Türkçesine uyğunlaşdırmışdır), şair, qezeteçi ve
araşdırmaçı Mevlüd Uluqtekin Yılmaz (onun “Türk
xalqlarının ortaq ata-babaları” kitabı Bakıda da neşr
edilib), xaricden ise men devet olunmuşduq.
Ayın 4-de “Çağdaş Azerbaycan edebiyyatı”
mövzusunda bir saatlıq meruze etdim. Meruzeden sonra
müzakireler dost meclislerinde davam etdi. Edebiyyatımıza
dair çoxlu suallar verir, adları ve eserleriyle tanış
olduqları Ağ qoçqaraqoç” la bağlı bir sıra
meseleleri aydınlaşdırmaq istedi. Doğrusu, ucqar bir Türkiye
şeherinde kitablarımı oxuyan, yazılarımla maraplanan
genclerin olması meni sevindirmeye bilmez di. Demeli, her
hâlda bizleri Bileceriden o yana tanıyanlar da az deyil.
yazıçılarımızın yeni neler yazdıqlarıyla maraqlanırdılar.
Universitetin mezunlarından biri menimle geniş müsahibe
apardı, “ Otel otağı” ve “Ağ qoç, qara qoç “
la bağlı bir sıra meseleleri aydınlaşdırmaq istedi. Doğrusu,
ucqar bir Türkiye şeherinde kitablarımı oxuyan, yazılarımla
maraqlanan genclerin olması meni sevindirmeye bilmezdi.
Demeli, her hâlda bizleri bileceriden o yana tanıyanlar da
az deyil.
Eski ve yeni dostlarla müxtelif meseleler
haqqında söhbetler edirdik, tebii ki, esasen de dil
problemleri diqqet merkezinde idi. “Neden ecnebi adları
tellefüz etdiyiniz kimi deyil, Fransızca ya İngillisce
yazıldığı kimi yazırsınız? – deyirdim – meselen Şekspiri
Şekespeare, Boldleri Bodlerius ve Fransızca ya İngilisce
bilmeyen bir oxucu Türkçe bu adları bu şekilde oxuyarken
kimden söhbet getdiyini nece anlasın? Menimle
razılaşırdılar, amma bu artıq bir gelenek (enane) halı
aldığı üçün deyişdirilmesinin zor olduğunu da deyirler.
Elazike gelişimizi, keçirilen
tedbirlerde iştirakımızı yerli gazetler ve TV kanalı da
işıqlandırırdı.
Elazikden bir saat qeder aralı olan Keban
qesebesine getdik. Burada Firat çayı üzerinde iri bir baraj
(bend) tikmişler. Emele gelen göl ilk baxışda bizim
Mingeçevir denizinden (vaxtile men onu Samux gölü
adlandırmağı teklif etmişdim) kiçik olsa da, etrafının
meşeli menzerelerine göre daha gözeldir. Tikildiyi zaman
Türkiyenin en böyük, dünyanın dördüncü böyük barajı
sayılırmış. İndi Türkiyede böyüklü kiçikli yüzden artıq
baraj tikilib. Ölkenin istinasız olaraq bütün köylerinin
(kendlerinin) elektrikle temin olunduğunu eşidende çox
sevindim. Hetta, nece deyerler, ilhama gelib Kebana bir şeir
de qoşdum.
Ne
mutlu bana
Geldim Kebana
Amma ne yazıq
Üçce gün oldu
Gözel Elazik.
Lenin “Kommunizm – Sovet
hâkimiyeti üste gel elektrikleşmedir” deyirdi. Deme, sovet
hâkimiyeti ve komunizm xulyaları olmadan da ölkeni
elektriklendirmek mümkün imiş. Köylerin çoxunun yolu
asfatlaşıb. Türkiyeli dostlar: on beş iyirmi il bundan
önceye nisbeten Türkiye çox ilerleyib – deyirdiler amma ne
yazıq ki, qabaqcıl Avropa ölkelerinden hele geriyik.
Kebanda daha bir tedbirin
iştirakçısı olduq. Kebanın Pinarlar köyünde iller
önce Nimri Dede adlı şair-aşıq yaşayıb. Etraf
bölgelerde çox populyar olsa da, sağlığında heç bir şeiri
neşr olunmayıb. Ayşe Coşğun adlı bir qadın onunla
söhbetlerini ve Nimri Dedenin öz sesiyle oxuduğu
şeirlerinden bezilerini lente alıb. Ayşe Coşğunun: Neden
şeirlerinizi basmırsınız? – sualına Nimri Dede: - zamanı
geler basarlar – deyib.
Doğrudan da dünyada deyerli heç
ne itmir, batmır. Her şeyin zamanı var. Bir gün Firat
Universitetinin professoru Ahmed Buran bu kaseti dinleyib ve
artıq dünyasını deyişmiş şaire maraq gösterib. Pinarlar
köyüne gedib, Nimri Dedenin övladlarıyla tanış oluub ve onun
ereb elifbasıyla yazıdığ elyazmalarını bir-bir toplayıb yeni
elifbaya köçürerek böyük bir kitab neşr etdirib. Asl adı
İsmayıl, soyadı Dehmen olan Nimri Dede Pinarlar köyünde
dünyaya gelib, kendin eski adı Nimri olduğundan, bu
texellüsü seçib ve Alevi inanç adamlarına verilen Dede
ismini de texellüsüne ilave edib.
Ahmed Buran “Nimri Dede.
Heyatı ve seneti “ adlı kitaba
geniş ön söz yazıb ve şairin elde olan bütün şeirlerini
daxil edib. Bu etrafların Aşıq Veyseli kimi tanınan
Nimri Dede ko ustaddan ferqli olaraq yazıb – oxumağı da
bacarırmış, neinki aşıq şerinden, klassik edebiyyatdan da
behrelenirmiş. Ön sözde Ahmed Buran Nimri Dedenin Mövlana,
Yunis İmre, Qayğısız Abdalın tesiriyle yazdığı şeirleri
örnek verir. Ahmed beyle söhbetde: - Sayın hocam, - deim –
Nimri Dede’ye tesir gösteren bir şairi de men buldum.
Kim o? – Rza Tofiq – dedim. – onun Tofiq Firkete hesr etdiyi
“Dediler ki, issiz qalan türbende vehşi güller bitmiş
görmeye geldim. O cennet bagının xakine men de hesretle
üzümü sürmeye geldim” – bendiyle başlayan şeirini Nimri
Dedenin şeriyle tutuşdurun.
Nazlı yarın köç eylemiş dediler
Doğrumudur deye sormaya geldim.
Eger doğru ise mezar daşına
Hesretle üzümü sürmeye geldim.
Ahmed bey: haqlısınız – dedi. Nimri
Dede bu şeiri yazarken şübhesiz, Rıza Tevfiqin bu şeirini
duymamış deyil. Kebanın geniş idman sarayında Nimri Dedenin
ölümünün 20 illiyine hesr olunmuş tedbirde men de çıxış
etdim. – Ne yazık ki indiyecen bu şairi tanımamışam, – dedim
yoxsa onun şeirlerini de “Min beş yüz ilin Oğuz şeiri”
antolojisine salardım.
Resmi çıxışlardan sonra şairin
oğlu Naki Bey teşekkürlerini bildirdi.
Sonra folklor konsert nömreleri
gösterildi, uzun havalar ve aşıq mahnıları seslendi,
semayiler (dini reqsler) ifa olundu. Sekiz oğlan ve qızın
ifa etdikleri bu semayiler bir qeder Konya’da kı meşhur
Mövlana reqslerini xatırlatsa da, ayrı sepkidedirler. Daha
çox ibadet, dua jestlerine üstünlük verilir.
Sonda bu musiqi qrupunun rehberi
alovlu bir çıxış etdi. “Alevi, Bektaşi (dini teriqetlerdir)
meselesini ortaya atanlar, onları sünnilyere qarşı qoyanlar
Türkiyenin düşmenleridir” – dedi. Salonun gurultulu
alqışları altında sözüne davam etdi: “Türkiye alevisiyle,
bektaşisiyle, sünnisiyle bir milletdir, bir dindir”.
Bu sözlerin setiraltı menası
Aleviliyi, Bektaşiliyi, Atatürkçülüye, Türkiyenin laik
(“Laik” sözünü bizim layiq kelmesiyle çaşdırmamalı. Türkiye
Ana yasasının esas maddelerinden olan laiklik dövletin
dünyevi, sekulyar xarekterini müeyyenleşdirir) dövlet
olmasına qarşı tehlüke töretdiyini iddia edenlere cavap idi.
Ahmed bey neşr etdiyi kitabı bir zabite teqdim ederken Dede
adını ve üz qabığında şairin saqqallı şeklini şeklini gören
albay bir az ehtiyadlanıb, amma Ahmed bey ona Nimri Dedenin
Atatürke hesr olunmuş sevgi dolu şeirlerinden örnekler
oxuduqdan sonra: - Ne gözel şair imiş, - deyib. Bu misal bir
daha sübut edir ki, herbiçiler Türkiyenin Atatürk terefinden
qoyulmuş dünyevilik, laiklik yolunun en möhkem qarantorları
ve keşikçileridir, amma dini azınlıqlara dözümlü münasibet
de bu memleketin vahid, bölünmez bir ölke kimi yaşamasının
mühüm şertidir.
Tedbirin sonunda qonaq
iştirakçılara fexri plaketler – üstü yazılı metal lövheler –
teqdim edildi. Mene plaketi Kebanın belediye Başqanı
teqdim etmeli idi, amma o çıxış edib: “ Men isterdim ki,
bu plaketi Anar beye bizim Xankendi qesebesinin belediye
başqanı teqdim etsin, – dedi. Bilirik ki,
Azerbaycanda Xankendi var.
Deme, burada Xankendi varmış.
Plaketi alandan sonra cavap olaraq dedim ki,
gün o gün olsun bele bir plaketi men size
bizim Qarabağın Xankendinde teqdim edim.
Mayın 5-de seher 27.02.2007
getdik. Harput bir az Şekiye, bir az Lahıca,
bir az da Şuşaya benzeyen bir qartal yuvasıydı.
Şeherin yüksek yerinden Elazike ve etrafa geniş manzara
açılır. Vaxtile Elaziki tarixi bir şeher olan Harputa göre
tanıyırlarmış, indi Haputu daha çox Elazikin bir hissesi
kimi qavrayırlar. Doğrudan da bu iki şeher qısa boş bir
seheden sonra birbirine bitişik kimi görünür. Harputda
Selcuq ve Osmanlı dövrünün memarlıq abideleri hifz olunub.
En qedim Selcuq mescidin binası da berpa olunub. Harputdakı
mescidlerin biri Sara Xatun Camisi adlanır. Bu camini
Uzun Hasanın anası Sara Xatun tikdirib ve indi onun adıyla
tanınır. Köhne evlerden biri qedim meişat eşyaları ile
süslenmiş etnoqrafik muzeydir. Burada şeir meclisi teşkil
olunmuşdu. Yerli şairler ve Ali Akbaş şeirlerini oxudular.
Bir gün evvel dost meclisinde oxuduğum şeirimi burada da
oxumağımı xahiş etdiler. Oxudum:
Edebiyat çabalayır
Kendle şeher arasında
Yazır, yazır, hey yazırlar
Axşam seher arasında
Metbuat zeherledikçe
Artır qanımda şekerim
Boyle keçdi ömrüm menim
Şeker zeher arasında.
Harputa bir çox şeirler hesr erdilib. Hem
yerli, hem de başqa şeherlerden olan şairlerin bura hesr
etdikleri şeirler tab şeklinde çıxıb.
Bahaeddin Qaraqoçun bu il
aprelin beşinde yazdığı şeirinden misralar:
Temiz sular boyunda tepesi var,
dağı var
Sanki enginlerinde pusu qurmuş
yağı var
Eger başın dönmezse Harputdan
engine bax
İşıqdan hasil olmuş bağçası var,
bağı var
Xezer gölü sevdalı, ondandır ki,
dalğalı
Gözelik sönen deyil, onun da bir
çağı var
Elazikin içinde bölek yürü,
sağlam baş
Demesinler ağlığında gizlini,
qaçağı var.
Manas kültür ocağı, xas
dostların mekânı
Orada mehebbetin balı var,
qaymağı var.
Manas, Şener Bulutun
teşebbüsü ve rehberiyi ile Elazıkta qurulmuş Yayın evi –
neşriyyatdır. İndiyecen 12 kitab neşr edib ve Elazikdeki
tedbirlerin biri de bu 12 kitabın tedqimatına hesr
olunmuşdu. Manasta çıxan kitabların arasında Ahmed
Buranın “Nimri Dede,Heyatı ve Şeirleri”,
professor İsmayıl Görkemin “Elazik Efsaneleri”
, Maşkov adlı bir Rusiya memurunun “Balkan
yarımadasırda Türk qövmleri” adlı eserin Harun Güngör
terefinden neşri, vaxştile Elazik Belediye Başqanı olmuş
Şükrü Qacarın 60 illiyine hesr olunmuş kitab (Şükrü
Qacar özü de tedbirin iştirakçısı idi), Hadi Önalın,
Tarık Özcanın, Reşad Gündüzün şeir kitabları, Lütfü
Parlağın “Behramoğlu Balak” adlı tarixi romanı,
Mithat Yılmazın topladığı “Elazik – Harput şeirleri
Antolojisi” vardır. Mövlud Uluqtekin Yılmazın “Türk
budunlarının (xalqlarının) ortaq atababaları” adlı
kitabına Alp Ertunqa, Mete (Oğuz) Xan, Atilla, Ferabi,
Alparslan, Genceli Nizami, İbn Sina, Biruni, Xoca Ahmed
Yesevi, Qaşqarlı Mahmud, Çinqiz Xan, Mövlana, Hacı Bektaş
Veli, Yunis İmre, Timur Xan, Uluqbey, Dede Qorqud, Alişin
Nevai, Fateh Sultan Mehmet, Babür, Fizulu, Koroğu, Evliya
Çelebi, Mehdumqulu, Abay, İsmayıl Qaspıralı, Ziya Köyalp,
Atatür, Çolpan, Mehmed Emin Resulzade, Şehriyar haqqında
portret – oçerkler daxil edilmişdir.
6-da axşam Elazik Atatürk
Kültür Merkezinde keçirilen tedbirde Manasın neşr etdiyi
kitabların müeliflerine ve bize – qonaq iştirakçılara
plaketler teqdim olundu.
Teqdimatdan sonra konsertde
Nedimin, Fizulinun qezelleri
muğam üstünde oxundu, mene xüsusi sürpriz olaraq iki
Azerbaycan xalq mahnısı ifa edildi.
Türkiyede bu ve bundan evvelliki
bütün görüşlerimde bu qeder hörmet, ehtiram, qaydı görende
düşünürdüm, ecaba bunlar Bakıda her yetenin Allahın ve günü
üstüme çirkab atdığından xeberdar olsaydılar ne deyirdiler?
Bakıda qalmaqallı, qanqaraldan
yüzcür problemle üzleşdiyim günlerde Elazikde mene rahat,
hoş günler, fereh, sevgi, sevinc dolu anlyar yaşatdıqlarına
göre köhne ve burada yeni qazandığım dostlarıma çox
minnetdaram. Ve bu minnetdarlığın kiçik bir elameti
olaraq mene ermağan edilen kitablardan bezi parçaları
“Edebiyyat qezeti” nin oxucularına teqdim edirem.